میں اج ہک ایہ جے کھوجی تے گل بات کرنے نی کوشش کرساں جس ناں واسطہ سوہنڑی تہھرتی پٹھوار نے ہک تاریخی شہر گوجرخان نال اے۔جیہڑا پیشے نے اعتبار نال وی تکاّں تے کھوجی اے تے فر ادبی دُنیا وچ وی کھوجی بنڑی تے اُنھاں ہیریاں نی تلاش اچ رہنڑاں جیہڑے ہیرے
اِس پوٹھوار نے متھے تے سجی کے اس نی پہچان، شان، آن تے بان ناں سبب بنڑنے۔ مہھاڑی مُراد خطہ پٹھوار نے منّے پرمنّے اُردو تے پٹھواری نے بہوں چنگے لخاری، افسانہ نگار، گیت نگار، تے شاعر ہونڑے نال نال اپنڑے خطے اپنڑی مٹی اپنڑی رہتل،ثقافت تے اپنڑے لوکاں نال پیار کرنے آلی شخصیت سوہنڑے تے صاف لہجے نے مالک مہھاڑی مُراد ہر دلعزیز شخصیت شکور احسن صاحب اے۔
دو ہزار چودہ یا پندرہ اچ مہھاڑی ملاقات شکور احسن نال تھانا ویسڑج اچ ہوئی۔ شکور احسن تھانے اچ بطور نائیٹ محرر ڈیوٹی پہ کرنے سے تے میں سپیشل ایلیٹ فورس راولپنڈی نی طرفوں اتھے خاص مشن تئیں ڈیوٹی گیاں۔ ساہڑے کی ملانڑے ناں سبب اساں دو واں ناں ساہنجھا سنگی مرزا جابر بنڑیا۔
شکور صاحب اُس ویلے وی پٹھواری شاعراں اچ ہک خاص مقام رخنڑیں سے تے میں پٹھواری لخنڑیں سُوں اُکّا عاری ساں، بہرحال شکور احسن دوچار گلاں سُنڑیاں کُجھ سُناڑیاں آخر تے میکی پٹھواری لخنڑے نی دعوت دتّی میں وی سر سری جئی ہامی پہھری پر اُس توں بعد ایڈا غور نہ کیتا تے نہ ہی کوئی رابطہ نمبر کہدا دتّا
کہ آپسی رابطہ بحال رہوے ار۔مختصر اے کہ عرصہ ست اہاٹھ سال گُزری گئے۔ہک دیہاڑے مرزا ساجد صاحب ملے جیہڑے کہ ساہڑے محکمے وچ سب انسپکڑ اے تے مہھاڑے پیٹی پہھائی ہونڑے نال نال پِیر ہہھائی وی اے۔ آکھن لغے راجہ صاحب شکور احسن نل واقفی اے وے تُساں نی؟میں آکھیا
بالکل بہوں عرصہ پہلے ہک دو ملاقاتاں ہویاں سِیاں۔فر کوئی رابطہ نینہ ہوئی سکیا۔مرزے اراں آکھیا شکور مہھاڑے کولوں تُساں نی پُچھی سی تے موبائل نمبر وی کہدا سا۔ہوئی سکنڑاں او رابطہ وی میں آخیا جی بسم اللہ رابطہ کرسن تے ساہڑیاں سِر اکھاں تے، خیر اس کھوجئیے
رابطہ کیتا، میکی دبستانِ پٹھوار گروپ اچ شامل کیتا۔جتھے پٹھوار نے بڑے ناں شامل سے۔جنہاں وچ عبدالرحمان واصف،اشفاق ہاشمی،لطیف ہاشمی،سید ثاقب
امام رضوی،یاسر کیانی،مرزا سلیم،فرزند علی ہاشمی، شمسہ نورین،نزیراعوان قاصر،سعید راجہ،نعمان رزاق،فیصل عرفان،حفیظ اختر راجہ سرِ فہرست سے، گروپے وچ پٹھواری مکالمے ہونڑے سے، متروک حرفاں کی زیرِ بحث آندا گشناں سا، میں تے مہھاڑے جئے بہوں سارے نوے لخاری اِنھاں لوکاں وچ گل کرنیوں ڈرنے سے۔کیوں کہ اُتھے بولنے نالوں زیدہ زور پٹھواری اچ لخی کہ گل بات کرنے اپر دینڑے سے۔
اردو لخی کے پہیجنا تے جُرم سمجھیا گشناں سا، خیر انھاں خاص لوکاں نیاں گلاں میسج کلام پڑھی سُنڑی کے اساں کی وی کُجھ نا کُج اُکرے باہنڑے آگئے۔فِر شکور احسن اُکّا
ٹِہھلیوں نِینہ ہونڑ دتّا کدے طرحی مصرعیاں اپّر کلام لخوائے کدے فلانڑی جائی مشاعرہ تے کدے فلانڑی جائی دوستاں نال ملاقات، انھاں ساریاں گلاں ناں فیدہ میکی اے ہویا کہ میں پٹھواری لخنڑاں، پڑھناں تے سُنڑناں، سمجھی گیاں تے اج مہھاڑے جئیا کہھٹ پڑھیا لخیا بندہ وی دو پٹھواری
. کتاباں ناں مصنف ہوئی گیا، اسناں سارا سہرہ شکور احسن نے سِر گشناں، جس بہوں سارے ایہ جئے لوک جنہاں ناں پٹھواری آلے پاسے بلکل رجحان نینہ سا انھاں کی نہ صرف پٹھواری آلے پاسے لایا بلکہ ہک ایہ جئی تحریک دتّی کہ او سارے پٹھواری نے ہی ہوئی کے رہی میں سمجھناں کہ شکور احسن اس تہھرتی ناں مانڑ اے، کہھٹ لوک اس سوچ نے مالک ہونڑے
کہ جیہڑے دوسرے لوکاں نے ماڑے کمّے کی سراہنڑے وی تے فر اُس ناں ہر جائی حوصلہ وی بدھانڑے، اے پٹھوار نے اسے کھوجی ناں وصف اے جس پٹھوار نے مختلف گراواں وچُوں اُنھاں گمنام لوکاں کی سامنڑے آندا جیہڑے اج آپ پٹھوار نی شان بنڑے تے پٹھوار نی خدمت پئے کرنے، شخصیات کی پرکھناں،اُنھاں نے علمی ادبی کمّاں تے نظرثانی کرنی تے فر اُنھاں کی تحفے اچ اپنڑی قیمتی رائے
ناں تحریری اظہار دینڑاں، او وی حرصاں مادہ پرستی‘معاشی ضرورتاں نے اس گُنجلو گنجل دور وچ بے لوث ہوئی کے کسے لخاری واسطے ٹیم کہڈھناں غیر معمولی کم میں شکور احسن کی اس سوہنڑے،نکھرے تے نویکلے اکھراں نے گجرے پروئی کے شاعراں تے ادیباں نے گلے
وچ ہار بنڑائی کے باہنڑے تے موارکھاں وی پیش کرناں تے نالے اُنھاں اسطے سوہنڑے ربّ کولوں دُعاواں وی کرساں کہ اللّٰہ پاک شکور احسن کی صحت آلی لمبی زندگی عطا کرے، تے ایہ اسرے ای پٹھوار تے پٹھوار آلیاں نی خشیاں ناں وسیلہ بنڑے
